FAQ

Ciekawi Cię, co się dzieje każdego dnia tygodnia w ośrodku i w Ośrodku Terapii Uzależnień Krajna, gdzie prowadzona jest terapia uzależnień? Zobacz harmonogram.

Czas oczekiwania na miejsce na terapii to przeważnie 2-3 dni od daty zgłoszenia.

W centrum Krajna kładziemy duży nacisk na równowagę umysłu i ciała.

Każdy poranek rozpoczynamy od medytacji mającej na celu aktywne skierowanie umysłów uczestników na refleksje i odkrycia, które czekają na nich podczas terapii. Następnie gimnastyka, aby rozruszać, często wiele lat zaniedbane ciało, później proste ćwiczenia, które mają je wzmocnić.

W ciągu tygodnia plan dnia wypełniają zajęcia – arteterapia, psychoedukacja, terapia grupowa, terapia indywidualna, spotkania społeczności w ośrodku.

Zróżnicowanie zajęć wspiera wiele obszarów mózgu i ducha. Terapia sztuką pozwala wyrazić emocje poprzez ruch, taniec, malarstwo lub rzeźbę. Psychoedukacja ma na celu dostarczenie wiedzy o uzależnieniu i jego wyniszczającym wpływie na różne obszary życia. Obejmuje też tematy konstruktywnego radzenia sobie po wyjściu z ośrodka. Wiedza ta jest utrwalana podczas warsztatów.

Kolejnym punktem są treningi umiejętności społecznych. Służą do odbudowy i nauki nowych zachowań, takich jak wytrwałość, pracowitość i aktywność w grupie. W ramach zajęć pacjenci ćwiczą też podstawowe umiejętności praktyczne typu sprzątanie przestrzeni, grabienie liści, podlewanie kwiatków.

Spotkania w społeczności terapeutycznej służą omawianiu wydarzeń danego dnia, tego, co się wydarzyło w grupie, pomiędzy poszczególnymi pacjentami. Także do organizowania bieżących wydarzeń i rozwiązywania pojawiających się problemów.

Terapia indywidualna i grupowa w Ośrodku Terapii Uzależnień ma na celu uświadomienie pacjentom ich zaburzeń, rozmontowanie mechanizmów uzależnienia oraz zajęcie się towarzyszącymi problemami psychologicznymi. Czas ten kończy się spotkaniem społeczności.

W ramach relaksu można zagrać w piłkę, bilarda, tenisa stołowego, a raz w tygodniu grupa i opiekun udają się na basen. Od czasu do czasu robimy grille lub ogniska, spacer wokół jeziora i „kąpiel w dźwiękach gongów”.

Każda forma pracy pomaga poznać siebie, sprzyja wewnętrznym zmianom i odszukaniu swoich mocnych stron.

Planowanie czasu obejmuje też odpoczynek fizyczny i psychiczny. Dlatego między zajęciami jest czas wolny. Rekonwalescenci mogą odpocząć, posiedzieć na tarasie z widokiem na jezioro zatrzymując się w refleksji, poczytać, napisać zadania czy po prostu zapalić papierosa.

Tak zorganizowany czas jest ważny, ponieważ przygotowuje do życia bez substancji zmieniających świadomość i bez destrukcyjnych zachowań.

W codziennym życiu czeka praca w pełnym wymiarze godzin i obowiązki domowe, których jest więcej niż czasu wolnego. W dążeniu do trzeźwości uczą się także, że z czasem codzienne życie także staje się przyjemne, angażujące i dające poczucie satysfakcji.

Społeczność ośrodka wybiera spomiędzy siebie osoby funkcyjne – z dłuższym stażem abstynencji. Wspierają one różne działania organizacyjne, towarzyszą w wyjściu poza ośrodek, które odbywa się zawsze trójkami, a także “mają oko” na trzeźwość współpacjentów.

Terapia uzależnień różni się w zależności od programu. W Ośrodek Terapii Uzależnień Krajna przyglądamy się źródłom problemów z używkami. Często u podstaw leżą traumy, problem w poradzeniu sobie ze stresem, emocjami czy wyzwaniami życiowymi.

W programie pacjenci uczestnicy przez pewne etapy. Czasem zaczynają od diagnozy uzależnienia, czasem pojawiają się u nas z gotową diagnozą. Z reguły wiedzą, że to już uzależnienie. Czasem są to osoby podejmujące terapię po raz kolejny. Mają już wiedzę, dlaczego poprzednio zaprzestali stosowania zasad trzeźwościowych i chcą to przepracować w bezpiecznym otoczeniu.

Proces pracy nad zmianą wygląda następująco:

• Utożsamienie się z chorobą uzależnienia i zbudowanie motywacji do terapii – nie wszyscy ją mają
• Zrozumienie mechanizmów towarzyszących chorobie (jak zaprzeczanie – „nie mam aż takiego problemu, bo inni mają większy”)
•  Uświadomienie strat i konsekwencji wynikających z picia alkoholu i brania narkotyków czy stosowania innych destrukcyjnych zachowań
• Nabywanie umiejętności radzenia sobie z przymusem (jak zmienić myślenie, aby nie zażyć, nie wypić w tym danym momencie)
• Poznanie, jakie destrukcyjne, przemocowe zachowania pojawiają się w przypadku uzależnienia
• Budowanie nowych przekonań (własnych prawd) na temat życia codziennego
• Nauka postaw asertywnych, czyli np. odmawiania picia
• Uczestnictwo w terapii grupowej i otrzymanie informacji od członków grupy – np. dzięki informacjom od innych ludzi można zobaczyć, jakie postawy własne mogą spowodować powrót do nałogu
• Nabywanie umiejętności rozpoznawania symptomów nawrotu choroby i radzenia sobie z kryzysem
• Akceptacja choroby i stworzenie planu pracy nad sobą po wyjściu z ośrodka.

Dalsza praca nad sobą odbywa się również po zakończeniu. Warto mieć kontakt albo z grupą poośrodkową, albo z terapeutą wspierającym. Neofita po ukończonej terapii konfrontuje ze światem zewnętrznym to, czego nauczył się w bezpiecznym otoczeniu współtowarzyszy terapii.

Poprzez terapię uzależnień nasi pacjenci uczą się, jak nie narażać się na pokusę powrotu do nałogu, np. jak nie widzieć działów alkoholowych w sklepach, jak podejmować decyzję, że: – nie chodzę do miejsc, w których alkohol i używki są podstawą zabawy.

Pracując nad sobą nasi byli pacjenci zaczynają też w pewnym momencie odmawiać używek bez wstydu i poczucia winy, które mogły pojawiać się na początku.

Szukają jednocześnie innych sposobów spędzania czasu, zaczynają interesować sportem, rękodziełem czy ciekawymi zajęciami, które zaplanowali jeszcze przed zakończeniem cyklu terapii albo, na które nie było nigdy czasu, bo życie to był ciąg. Uczą się radości z prostych rzeczy, jak tego, że wieczorem mogą wyjść z kimś na pyszną kolację, a na drugi dzień wstać wyspanym i bez kaca. Spokój przychodzi, gdy w pracy są szanowanymi pracownikami, mają przyjaciół i partnerów, którzy im ufają i, którym oni mogą zaufać.

Tak. Zdecydowanie połączenie relaksującego wypoczynku nad jeziorem i terapii w ciągu dnia to jedna z najskuteczniejszych form. Pomagamy nie tylko w indywidualnym poradzeniu sobie z sięganiem po używki, ale jednocześnie praca w grupie wspiera dalsze funkcjonowanie po zakończeniu pobytu. W codziennym życiu spotkasz ludzi, którzy mogą nie być sprzyjający trzeźwości, spotkasz też swoich bliskich, z którymi relacje mogły być trudne oraz trafisz na pokusy. Podczas terapii nabędziesz umiejętności porozumienia z rodziną oraz umiejętności odmawiania.

O zakończeniu terapii decyduje klient w porozumieniu z terapeutą, który ją prowadzi. Niekiedy zasięga się opinii zespołu terapeutycznego.

Decyzję o samodzielnym zakończeniu można podjąć w każdym momencie terapii w porozumieniu z terapeutą.

Czas trwania terapii jest uzależniony od rodzaju i stopnia uzależnienia, a także indywidualnych predyspozycji.

Od 4 tygodni po najbardziej skuteczne 8-tygodniowe. Zgodne z terapią rekomendowaną przez PARPA i stosowaną przez placówki wg programu zatwierdzonego przez NFZ.

Tak, ale we wskazanych przez terapeutów porach – poza godzinami, w jakich odbywają się zajęcia terapeutyczne.

Tak, jest to możliwe, jednak występują pewne zastrzeżenia. Można korzystać z telefonu:

1. Jeśli pacjent nie jest uzależniony od hazardu lub urządzeń elektronicznych
2. Tylko i wyłącznie poza godzinami zaplanowanych zajęć
3. Gdy nie wpływa to na negatywnie proces psychoterapeutyczny.

Nie trzeba. Ty lub Twoja bliska osoba NIE musi być skierowana przez lekarza lub innego specjalistę, aby zostać przyjętym.

Wewnątrz budynku obowiązuje całkowity zakaz palenia papierosów. Palenie dozwolone jest na naszych tarasach i miejscach do tego przeznaczonych.

W ośrodku są dostępne pokoje jednoosobowe oraz dwuosobowe.

Jak najbardziej, pieski są mile widziane. Prosimy jednak, aby miały aktualne szczepienie na wściekliznę.

Pobierz w PDF

W Polsce terapia uzależnień to decyzja dobrowolna. Zgodnie z obowiązującym prawem, sądownie można zobowiązać osobę z problemem do jej podjęcia w placówce terapii uzależnień, ale sąd nie może zmusić do tego. Niewątpliwie najlepsze efekty przynosi terapia, która wynika z własnej, świadomej decyzji pacjenta.