Czym jest uzależnienie od hazardu?
Uzależnienie od hazardu należy do grupy uzależnień behawioralnych. To powtarzające się działanie, nad którym uzależniony nie ma kontroli. Często związane jest z naruszeniem norm społecznych i prawa.
Temat hazardu jako uzależnienia jest skomplikowany. Nałóg ten można łatwo ukrywać przed społeczeństwem, ponieważ – w przeciwieństwie do np. uzależnienia od alkoholu – nie wywołuje widocznych dla otoczenia symptomów. Przynajmniej na pierwszy rzut oka – z boku obstawianie u bukmachera, zdrapki, loterie, automaty czy wizyta w kasynie czy kasyna online mogą wydawać się niegroźną zabawą. Jednak nałogowe granie staje się sensem życia osoby uzależnionej i jej główna motywacją. W większości przypadków patologiczny hazard prowadzi do utraty pracy i dóbr materialnych, długów i zaburzenia relacji rodzinnych.
Jakie są objawy uzależnienia od hazardu?
Ciężko dostrzec rozwój uzależnienia od hazardu w jego wczesnej fazie. Kluczowymi objawami są:
- poczucie przymusu grania,
- brak kontroli i spędzanie coraz większej ilości czasu na graniu,
- potrzeba grania coraz wyższymi stawkami,
- odczucie silnego dyskomfortu przy próbie zaprzestania grania,
- granie jako sposób na uwolnienie się od negatywnych stanów emocjonalnych,
- okłamywanie najbliższych i ignorowanie zagrożeń związanych z hazardem,
- granie jako czynność dominująca w życiu.
Fazy uzależnienia hazardzisty
Wyróżnić można 4 fazy uzależnienia od hazardu:
- faza zwycięstw – na tym etapie gracz powoli wpada w szpony hazardu – gra na pieniądze okazjonalnie, marzy o dużej wygranej, a po pewnym czasie zaczyna odczuwać duże pobudzenie, coraz więcej czasu poświęca grze i podnosi stawki
- faza strat – gracz obstawia coraz więcej, przez co też traci coraz więcej pieniędzy w grach hazardowych, hazard staje się główną motywacją do zdobywania pieniędzy, uzależniony zaniedbuje życie rodzinne, pracę licząc na wielką wygraną
- faza desperacji – problemy hazardzisty wymykają się spod kontroli – osoba uzależniona od hazardu zaczyna mieć coraz poważniejsze kłopoty finansowe, z którymi przestaje sobie radzić, jest wyczerpana psychicznie, popada w poczucie winy, próbuje ukrywać swoje uzależnienie – ale mimo negatywnych konsekwencji nie jest w stanie przestać grać
- faza utraty nadziei – nałogowy hazardzista może stracić rodzinę (rozwieść się, utracić kontakt z dziećmi), mieć ogromne długi, których spłata jest praktycznie niemożliwa, doświadczać myśli samobójczych, które mogą nawet zakończyć się próbami samobójczymi.
Centrum terapii uzależnień od hazardu. Jak radzić sobie z patologicznym hazardem?
Terapia tego uzależnienia jest jak najbardziej możliwa. Wielu hazardzistów uwolniło się od nałogu i powróciło do normalnego życia bez nałogu. Jednak potrzebne jest przyznanie się przed samym sobą i najbliższymi, że problem taki istnieje.
Właściwy proces terapeutyczny i zdrowienie zachodzi w etapach. Efekt i czas jego trwania w dużej mierze zależy od stopnia zaawansowania nałogu. Proces psychoterapii opiera się na odszukaniu podłoża choroby i nauce zmiany zachowań.