DDA, a alkoholizm w dorosłym życiu – czy uzależnienie jest dziedziczne? Jak można mu zapobiec i nie powielić schematu? Między innymi tego dowiesz się z poniższego artykułu:
Spis treści
- Dorosłe Dzieci Alkoholików, czyli DDA
- DDA a alkoholizm w dorosłym życiu
- Czy alkoholizm jest dziedziczny
- Cechy dorosłych dzieci alkoholików
- Współuzależnienie i uzależnienie u DDA – jak sobie pomóc?
Dorosłe Dzieci Alkoholików, czyli DDA
Wyrastają w rodzinie, gdzie na co dzień są narkotyki i/lub alkohol. W takich rodzinach najważniejsze jest przetrwanie, nieszkodzenie, najważniejszy jest pijany, skacowany rodzic. Trzeba być cicho, nie przeszkadzać, być niewidzialnym i idealnym. Jest Ci to bliskie? Czytaj dalej.
DDA a alkoholizm w dorosłym życiu
Dorosłe Dzieci Alkoholików przejawiają skrajne postawy wobec alkoholu. Są tacy, którzy ze względu na traumę z dzieciństwa i obawę przed ponownym przeżywaniem dramatu, całkowicie rezygnują z jego spożywania. Często jednak zdarza się tak, że po kilku butelkach czy spróbowaniu narkotyków, szybko wpadają w ciąg.
Trudności w dorosłym życiu, które wynikają z braku pozytywnej samooceny, wiary we własne możliwości i adekwatnej oceny siebie i świata, sprawiają, że poziom stresu u osób z trudnym dzieciństwem, jest przeważnie wyższy. Nie umieją też rozładowywać skumulowanych emocji, jednak używki dają złudne wrażenie, że wreszcie coś „puszcza”.
Czy alkoholizm jest dziedziczny
Dla osoby z syndromem DDA, spożywanie alkoholu stanowi większe zagrożenie niż dla kogoś, u kogo w rodzinie nałóg nie występował. Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby u dzieci osób uzależnionych jest czterokrotnie wyższe. Istnieje również korelacja pomiędzy alkoholizmem dziadków i wnuków. Podatność zwiększ się, jeżeli babcia lub dziadek pili.
Nie ma badań, które w jednoznaczny sposób wskazywałyby, że choroba alkoholowa jest dziedziczona z pokolenia na pokolenie. Ich wyniki pozwalają jednak przypuszczać, że najczęściej pijaństwo doskwiera synom pijących ojców.
Cechy dorosłych dzieci alkoholików
Być może nigdy wcześniej nie zastanawiałeś się czy Twoje uzależnienie ma korzenie w domu rodzinnym. Może zawsze winiłeś ojca za swoje nieszczęścia, obiecując sobie, że taki jak on nigdy nie będziesz. Być może jesteś wściekły, że tak to się potoczyło u Ciebie.
Ale zastanów się na tym, że być może cierpisz na syndrom DDA i to nie jest Twoja wina.
Sprawdź czy brzmi to znajomo?
- niskie poczucie własnej wartości i lęk przed byciem „zdemaskowanym” przez otoczenie (obawa, że wszyscy dowiedzą się o tym, że są „nie tacy jak być powinni”),
- trudności w relacjach: wchodzenie w pełne kryzysów związki, nieumiejętność bycia blisko z drugim człowiekiem, problem z zaufaniem parterowi czy partnerce,
- kłopot z odróżnieniem tego, co jest „normalne” od tego, co poza normę wykracza,
- blokady wewnętrzne, będące odbiciem zasad: „nie ufaj, nie mów, nie czuj”: bariera przed wyrażaniem uczuć i ich poprawnym zidentyfikowaniem, tendencja do popadania w skrajności, brak umiejętności zdrowego rozwiązania konfliktu,
- częste kłamstwa – nawet w sytuacjach, które tego nie wymagają.
Jeśli tak, to możesz w przyszłości pomyśleć również o terapii dla Dorosłych Dzieci Alkoholików.
Współuzależnienie i uzależnienie u DDA – jak sobie pomóc?
Podstawą zdrowienia i życia bez traumy u DDA jest dedykowana terapia. Pozwala ona zweryfikować wzorce przekazane w domu rodzinnym i rozpocząć nowy etap w życiu bez poczucia winy czy wstydu. Dzięki podjętej pracy uwalniasz się od szkodliwych przekonań dotyczących siebie i świata.
Ze względu na siłę i mechanizmy czynnego uzależnienia, najpierw zajmij się swoją trzeźwością i ugruntowaniem w abstynencji. Zbyt wczesne zaglądanie do dzieciństwa, głębokich zranień i cierpienia, jakiego doświadczyłeś, może spowodować silny nawrót. Daj sobie czas. Sprawdź, jak sobie radzisz w trzeźwym życiu, poczuj jego smak.
Dopiero po jakimś czasie abstynencji 2-4 latach (zależy od terapeuty), zacznij pogłębioną terapię DDA pod kątem specjalistów. Dobrze, aby mieli też doświadczenie z pracą z osobami uzależnionymi i byli wyczuleni na ewentualne sygnały nawrotowe. Możesz pójść na terapię grupową, indywidualną lub obie jednocześnie.
Bibliografia:
- Cierpiałkowska Lidia, Alkoholizm jako choroba [w:] Psychopatologia, Cierpiałkowska L., Wydawnictwo Naukowe Scholar, wydanie trzecie, dodruk 2015, Na Księżnym Młynie, Łódź.
- Robert J. Ackerman Wyrosnąć z DDA Wsparcie dla dorosłych córek alkoholików, JK Wydawnictwo sp. z o.o. sp.k., wydanie pierwsze, Łódź 2020
- www.psychologia.edu.pl/czytelnia/50-artykuly/796-dda-kim-jestesmy.html
